Spaanse veeboer.

Om kwart over zes sta ik buiten. Snurkers in de slaapzaal en een groepje jongeren dat al om half zes aan het opstaan is, zorgt voor een onrustige nacht. Het zonnetje is nog niet op. We zijn ver naar het westen en eigenlijk is dit een andere tijdzone.

Het gaat regenen en ik ben erg blij met mijn nieuwe poncho. Alles blijft droog. Het is niet zo warm, dus zweten valt mee. Al met al een voorspoedige wandeling zonder iemand voor of achter. Na ruim 30 km een mooie herberg. Voor drie uur wil ik eten. In het restaurant aan de overkant moet ik even wachten. Twee Spaanse mannen staan ook te wachten en vragen gelijk om een tafel voor drie. Ik mag bij ze aanschuiven. Ze praten wat snel en binnensmonds, maar we hebben toch een aardig gesprek. De een is veehouder en heeft 40 koeien. Zwartbont uit Nederland of Duitsland voor de melk. De bruine koeien die we eerder zagen zijn voor de melk. De ander is gepensioneerd en nadat hij bijna een hele fles wijn heeft gedronken wordt het gesprek geanimeerder. Hij is ook een beetje doof en komt steeds dichterbij. Ze komen uit Otur, zo’n 25 km ver. Daar ben ik langs gekomen. De oude is eigenaar van een herberg die tijdelijk gesloten is, omdat de papieren niet in orde zijn. Ik moet melk met rijst nemen als toetje. Ze bestellen gewoon voor mij. De rest vinden ze niets. En dat hele drie gangen menu met wijn, casera en water kost €12 pp. En of ik naar het strand wil. Nou nee. Dat is ver en de was wacht. We delen de wasmachine en droger met drie. Er dreigt teveel regen om met de hand te wassen.

Morgen het Kathedralenstrand als ik op tijd ben voor laag water.