Mooi Galicië
Blijf op de hoogte en volg Marion
02 Juni 2015 | Spanje, Portomarín
Galicië is echt heel mooi en prachtige paden om te wandelen. Het gaat glooiend op en neer door weilanden en kleine dorpjes. 'S morgens is het nog redelijk fris als de zon opkomt. Er hangt zo hier en daar mooie nevel over de velden.
Op veel plaatsen staan rare smalle gebouwtjes op palen. Ze zijn van rode bakstenen met gaten gemaakt. De oudere zijn van plankjes. Ik vraag aan een boer in het veld waar ze voor dienen. Hij roept iets in de trant van 'corne', maar ik heb geen idee of ik wel versta wat hij zegt. Dan legt hij dat het om mais te drogen. De lucht gaat door de stenen of tussen de plankjes door. Misschien heeft hij eerst de naam genoemd, maar dat was echt te moeilijk voor mij.
Er zijn nu steeds meer Spanjaarden op de Camino. Goed om meer Spaans te horen. Al dagen tref ik elke keer dezelfde twee Spaanse mannen aan het eind van een etappe. En ik doe het er echt niet om. Leuk is dat ze alleen Spaans spreken en hele verhalen tegen me houden. Ik weet nu waar ik in Melide pulpo moet eten en dat in Santa Irene moet slapen, maar wel moet reserveren. Ik krijg een telefoonnummer van ze. Vandaag hebben ons eindelijk aan elkaar voorgesteld. De brutaalste heet Vincente (als Van Gogh) en de stillere Miguel.
Op veel plaatsen staan rare smalle gebouwtjes op palen. Ze zijn van rode bakstenen met gaten gemaakt. De oudere zijn van plankjes. Ik vraag aan een boer in het veld waar ze voor dienen. Hij roept iets in de trant van 'corne', maar ik heb geen idee of ik wel versta wat hij zegt. Dan legt hij dat het om mais te drogen. De lucht gaat door de stenen of tussen de plankjes door. Misschien heeft hij eerst de naam genoemd, maar dat was echt te moeilijk voor mij.
Er zijn nu steeds meer Spanjaarden op de Camino. Goed om meer Spaans te horen. Al dagen tref ik elke keer dezelfde twee Spaanse mannen aan het eind van een etappe. En ik doe het er echt niet om. Leuk is dat ze alleen Spaans spreken en hele verhalen tegen me houden. Ik weet nu waar ik in Melide pulpo moet eten en dat in Santa Irene moet slapen, maar wel moet reserveren. Ik krijg een telefoonnummer van ze. Vandaag hebben ons eindelijk aan elkaar voorgesteld. De brutaalste heet Vincente (als Van Gogh) en de stillere Miguel.
-
03 Juni 2015 - 11:54
Caroline Vzn Beek:
Hoi Marion,
wat een heerlijke verslagen schrijf je, ik loop al weken een beetje mee.
Het ritme, de foto's de herbergen en de kroegen, het gaat allemaal leven. Zelfs Foncebadon :).
Shirley Zeur ligt bij de kringloop ;).
Geniet van het laatste stuk.
liefs, Caroline -
03 Juni 2015 - 17:13
Leen:
Ola Marjon.
Jee, het is echt genieten; al je leuke, gezellige reisbelevenissen te lezen en dan ook nog mooie foto's er bij, jou wel toevertrouwd.
Het jarenlange wandelen en hard lopen "betaalt" zich nu uit. Wauh, als we je afstanden lezen en het tempo. Wat doe je het goed!
Spannend, om iedere keer weer op een andere plek te slapen. Leuk hoe je de herbergen, kloosters, ed. beschrijft. Ga je nog bij de nonnen slapen?
In het begin liep je veel op met bekenden, nu lezen we daar wat minder over. Benieuwd wie je straks bij het eindpunt weer gaat ontmoeten.
Jouw pelgrimstocht is sowieso één grote ontmoeting, zowel qua mensen, belevenissen en tevens ook het achter je laten van alle werkverplichtingen. Geweldige keuze van je om dat zo te doen.
We wensen je de komende weken nog veel ontmoetingen. Geniet er van!
Liefs van Hans & Leen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
