Hospitaleren in Roncesvalles

Na het voltooien van de Camino de Santiago en het toegiftje naar Finisterre heb ik me aangemeld bij de werkgroep Roncesvalles van het Genootschap van Sint Jacob. Meteen kreeg ik bericht dat ik als hospitalera kon worden toegevoegd aan het team voor periode 11, van 7 tot en met 21 augustus. Deze twee weken zitten er inmiddels op en waren heel bijzonder.

's Morgensvroeg op 6 augustus vertrok ik met drie andere vrijwilligers met de auto naar Spanje. Na een overnachting in Saintes pikten we vrijdagmorgen twee hospitalera's op in Saint Jean Pied de Port en schoven we om 13.00 uur aan voor het diner met de vorige groep voor de overdracht. Wat een groot complex, een hele organisatie en veel werk voor de vrijwilligers. De regen en de drukte maakten de eerste dagen extra zwaar. Slecht geslapen, regen en alles nieuw en onwennig. Dat was een uitputtingsslag. De eerste zaterdag waren we pas na de lunch klaar met schoonmaken. Daarna ging het beter en sneller. Routine en goede afstemming. Een leuk team van 8 hospetaleros, waarvan ik de benjamin was, klaarde gezamenlijk elke dag weer deze klus. En we hebben ontzettend veel gelachen met elkaar. Iedereen bleek veel gevoel voor humor te hebben.

Naast het schoonmaken elke ochtend zijn de mooiste ervaringen de ontmoetingen met de pelgrims. Iedere dag ontvingen we tussen de 200 en 350 pelgrims. Op dagen met slecht weer waren ze verkleumd, vermoeid en vaak ook laat. Het is en blijft een hele klim om over de Pyreneeën te komen. En dat geldt niet alleen voor de wandelaars, maar ook voor de fietsers. Veel Italianen komen met de fiets.
Deze periode zijn er veel Spanjaarden die de Camino gaan lopen. Veel komen aan het einde van de dag met de bus uit Pamplona of met de auto. Die zijn niet moe, hebben nog energie en soms zelfs een rolkoffertje (????). En ze zijn kritisch. Daarom was het erg prettig om wat Spaans te kennen. En ik heb het nodige bijgeleerd.
Hospitaleren is zo anders dan het lopen van de Camino. Alle pelgrims zie je maar even. Ze komen de ene dag, je hebt met een aantal goede gesprekken, kunt ze verder op weg helpen, vragen beantwoorden, vertellen uit eigen ervaring en dan zwaai je ze de volgende morgen tussen 6.00 en 8.00 uur weer uit. Hoe het verder met ze gaat, of ze in Santiago aankomen en wat ze onderweg vormt en verandert, zul je nooit weten. Dat we hier goed werk deden blijkt uit de vele positieve reacties en de dankbaarheid die de pelgrims uitspreken. Dat men over het kampement met containers (is het onderkomen als de eigenlijke herberg vol is) en de cabines met sanitair, minder te spreken is, dat snap ik. Het is een grote tegenstelling met de nieuwe herberg.

Al met al een goede ervaring. Ik heb veel leuke contacten opgedaan en ik kan nu blindelings een container met douches en wc's poetsen, bedden verschonen en vloeren moppen. De vermoeide spieren en gewrichten zullen wel weer herstellen.