Oude vrienden

Afgelopen nacht had ik een kamer met 12 bedden en twee badkamers helemaal voor mezelf. Ik heb dus een wekker gezet om niet het risico te lopen om door een schoonmaker (als die al zou komen) te worden gewekt.

Het was mistig, maar dat schijnt vaker voor te komen in Galicië. Er is hier heel veel water, maar nu gelukkig geen regen. Rond het middaguur komt de zon door. Ik passeer een industrieterrein en zie opeens een gebouw met daarop de naam Saint Gobain. Onze vrienden van de glasbranche zitten hier dus ook.

Wat betreft de vrienden van onderweg, die ben ik een beetje kwijtgeraakt. Blijkbaar hebben we nu een ander ritme. Margot is een paar dagen achter en heeft er zelfs een uitstapje naar Lugo tussen gestopt. Solfried zou hier ergens in de buurt moeten zijn, maar in een grotere plaats tref je elkaar niet altijd. Een paar zijn al in Santiago aangekomen vandaag. Ik heb ook een paar dagen met een stel (niet echt een stel bleek later) uit Ierland opgetrokken, maar die gingen vanuit Sarria naar Madrid.

Het publiek verandert nu heel sterk. Er zijn veel Spanjaarden due alleen de laatste stukjes lopen. Inmiddels heb ik wel contact gemaakt twee gepensioneerde Spanjaarden die maar steeds blijf tegenkomen. Vanmiddag hebben we samen pulpo gegeten. Vincente heeft me uitgenodigd om naar Segovia te komen. Dan laat hij mij de stad zien en mag ik bij hem en zijn vrouw logeren. De mannen spreken alleen Spaans. Dat is wel vermoeiend voor mij. Ik heb nog zo veel moeite om een goede zin te formuleren, maar we lachen wat af.