Nog een dagje Santiago
Blijf op de hoogte en volg Marion
06 Juni 2015 | Spanje, Santiago de Compostella
De vrijdagmis van 19:30 uur in de kathedraal was mooi. Er waren zo veel mensen dat heel veel van hen moesten staan. Ook ik, maar dat betekent wel dat je dan niet steeds hoeft op te staan en weer kan gaan zitten. De butofameiro, het grote wierookvat ging door de kathedraal. Indrukwekkend. En natuurlijk waren er weer bekenden van onderweg.
Vandaag naar een ander pension verhuisd. Dat van gisteren beviel me niets; geen eigen badkamer en dan ook nog eens tot vier uur jongelui in de straat die lawaai maken.
Vandaag was een dag van rondhangen en mensen kijken. Tot bijna 13:30 uur heb ik op het terras voor het pelgrimskantoor gezeten. Lange rijen om de Compostela te krijgen, het bewijs dat je de tocht volbracht hebt (en je zonden zijn vergeven). Iedereen kwam er langs. Joachim, Amy, Jahun, Jamy (ga ik morgen mee naar Finisterre lopen, vier dagen minimaal), Heather, Michael uit Liverpool, Solfriied, de Italiaanse van gisteren en nog veel meer. De enigen die ik nog niet heb kunnen vinden zijn Gillian en José uit Schotland. En mijn Spaanse mannen heb ik ook niet meer gezien. Misschien gaat dat vanavond nog lukken. Het is nu een tijd van afscheid nemen. Iedereen is bezig met terug naar huis gaan. Voelt een beetje raar en verloren in zo'n stad. Het gaat toch echt meer om de mensen dan om de stad.
Uiteindelijk had ik bedacht wanneer ik naar huis zou willen gaan, maar toen was het reisbureau gesloten en het gaat pas maandag weer open. Dan ben ik weer aan het lopen. Het blijft dus nog een verrassing hoe en wanneer ik terug ga reizen.
Vandaag naar een ander pension verhuisd. Dat van gisteren beviel me niets; geen eigen badkamer en dan ook nog eens tot vier uur jongelui in de straat die lawaai maken.
Vandaag was een dag van rondhangen en mensen kijken. Tot bijna 13:30 uur heb ik op het terras voor het pelgrimskantoor gezeten. Lange rijen om de Compostela te krijgen, het bewijs dat je de tocht volbracht hebt (en je zonden zijn vergeven). Iedereen kwam er langs. Joachim, Amy, Jahun, Jamy (ga ik morgen mee naar Finisterre lopen, vier dagen minimaal), Heather, Michael uit Liverpool, Solfriied, de Italiaanse van gisteren en nog veel meer. De enigen die ik nog niet heb kunnen vinden zijn Gillian en José uit Schotland. En mijn Spaanse mannen heb ik ook niet meer gezien. Misschien gaat dat vanavond nog lukken. Het is nu een tijd van afscheid nemen. Iedereen is bezig met terug naar huis gaan. Voelt een beetje raar en verloren in zo'n stad. Het gaat toch echt meer om de mensen dan om de stad.
Uiteindelijk had ik bedacht wanneer ik naar huis zou willen gaan, maar toen was het reisbureau gesloten en het gaat pas maandag weer open. Dan ben ik weer aan het lopen. Het blijft dus nog een verrassing hoe en wanneer ik terug ga reizen.
-
07 Juni 2015 - 09:47
Romy Jacobs:
Hoi Marion,
Wat een reis zeg, geweldig dat het zo vlot verlopen is. En wat een prachtige foto's. Het moet een raar gevoel zijn dat het volbracht is. Misschien nog maar even een tochtje eraan vast knopen om het af te leren?
Groetjes,
Romy -
07 Juni 2015 - 14:45
Bert:
Hallo Marion, dat heb je mooi en snel gedaan zeg! En uit heel je verhaal blijkt wel hoe indrukwekkend zo'n tocht is. Het is niet alleen de tocht, of de stad of de kathedraal, maar het hele gebeuren moet grote indruk op je maken en zeker al die lotgenoten, die je zo onderweg ontmoet. Sluit de reis daar lekker af en over een tijdje zien wij je terug en hoop ik nog meer verhalen van je te horen, over je belevenis, tot ziens! -
08 Juni 2015 - 21:46
Henny:
Goh, je verhalen zijn mooi, de foto's indrukwekkend.... wel een hele bijzondere reis geweest...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
