Bijna op het hoogste punt

Foncebadón is de laatste stop op 1.439 meter voor het Cruz de Ferro. Het hoogste punt op 1.531 meter.

Na bijna 26 km zit ik nu in Foncebadón. Dat is het plaatsje dat Shirley Maclain in haar boek beschrijft als een bouwvallig plaatsje, waar niemand woont. Er zijn alleen gevaarlijke honden, waar mee zij de strijd moet aanbinden. Ze overwint ze door haar geestelijke kracht. Ik heb hier nog geen hond gezien en zeker geen valse hond. Er zijn inmiddels tussen alle bouwvallen wel vier Albergues gebouwd. Er is meer dan één bar en ook nog een winkel. Er mag dan wel bijna niemand wonen, er zijn wel veel mensen. Mijn Albergue zit in ieder geval helemaal vol.

De tocht naar Foncebadón was mooi. Opeens gaat het weer fiks omhoog en komen de uitzichten weer. Mijn lichaam vindt het ook prettiger om iets anders te doen dan vlak te lopen. Alles staat in bloei, kleuren te over: geel, wit, rood, blauw. De zon schijnt fel. Wat een geluk met het weer. Als het hier zou regenen, liep je tegen de stroom van een rivier in naar boven.